Sport - studia II stopnia

II. KWALIFIKACJE ABSOLWENTA

Absolwent studiów powinien posiadać rozszerzoną – w stosunku do studiów pierwszego stopnia – wiedzę z zakresu sportu jako zjawiska społecznego. Wiedza absolwenta powinna być wzbogacona o biomedyczne i psychospołeczne aspekty sportu klasyfikowanego, dydaktyczne uwarunkowania pracy z uzdolnionymi sportowcami oraz zarządzanie organizacjami w sporcie klasyfikowanym. Specjalistyczna wiedza i umiejętności z zakresu różnych aspektów sportu klasyfikowanego powinny umożliwić absolwentowi zobiektywizowane poznawanie sportu i kreatywne wpływanie na jego rozwój.

Absolwent powinien posiadać wiedzę i umiejętności pozwalające na samodzielne rozwiązywanie problemów zawodowych. Powinien umieć porozumiewać się w sprawach zawodowych zarówno ze specjalistami jak i niespecjalistami a także organizować pracę grupową i kierować pracą zespołów. Absolwent powinien uzyskać kwalifikacje zawodowe zgodnie z wykazem zawodów obowiązujących w sporcie – po spełnieniu wymogów określonych przez ministra właściwego do spraw sportu – oraz w szkolnictwie (po uzupełnieniu wykształcenia – zgodnie ze standardami kształcenia przygotowującego do wykonywania zawodu nauczyciela). Absolwent powinien mieć utrwalone nawyki ustawicznego kształcenia i rozwoju zawodowego oraz być przygotowany do podejmowania wyzwań badawczych i kontynuacji edukacji na studiach trzeciego stopnia (doktoranckich).

III. RAMOWE TREŚCI KSZTAŁCENIA

III.1 GRUPY TREŚCI KSZTAŁCENIA, MINIMALNA LICZBNA GODZIN ZAJĘĆ ZORGANIZOWANYCH ORAZ MINIMALNA LICZBA PUNKTÓW ECTS

III.2 SKŁADNIKI TREŚCI KSZTAŁCENIA W GRUPACH, MINIMALNA LICZBA GODZIN ZAJĘĆ ZORGANIZOWANYCH ORAZ MINIMALNA LICZBA PUNKTÓW ECTS

III.3 WYSZCZEGÓLNIENIE TREŚCI I EFEKTÓW KSZTAŁCENIA

A. GRUPA TREŚCI PODSTATWOWYCH    

1. Kształcenie w zakresie filozofii i etyki

Treści kształcenia: Filozofia w europejskim kręgu kulturowym – pojawienie się i rozwój. Sokratyczna i Platońska wizja człowieka. Arystotelesa wizja człowieka. Hedonizm Arystypa z Cyreny. Epikureizm. Augustyn Aureliusz i święty Tomasz z Akwinu wobec człowieka i jego ciała. Kartezjusz – dualizm duszy i ciała. Oświeceniowe teorie człowieka – Hume, Holbach, Rousseau, Kant. Heglizm – miejsce człowieka w historii i w świecie. Marks – człowiek jako istota społeczna. Bergson – o związkach duszy i ciała. Hedegger – człowiek jako pasterz chroniący prawdę bycia. Sartre – jednostka ludzka twórcą wartości i sensu istnienia. Kotarbiński – prakseologia nauką o działaniu człowieka, synergia, kryteria sprawności. Aksjologia – nauka o wartościach. Pojęcie etyki oraz pojęcie i znaczenie moralności. Pojęcie cnoty. Etyka normatywna. Etyka opisowa – etologia. Etyka niezależna. Eudajmonizm. Hedonizm. Epikureizm. Stoicyzm. Sceptycyzm. Utylitaryzm i stanowiska postutylitarystyczne. Etyka a religia. Indywidualny świat wartości. Kwestie prawdy, szczęścia, sprawiedliwości, dobra, piękna, miłości i przyjaźni. Etyka sytuacyjna. Prawa człowieka i postawy etyczne. Kodeks etyczny i etyka zawodowa. Etyka w sporcie.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: opisu wybranych kierunków filozoficznych; rozumienia i stosowania zasad etycznych w życiu społecznym i zawodowym.

2. Kształcenie w zakresie komunikacji społecznej

Treści kształcenia: Proces komunikowania się, kanały komunikowania. Kultura organizacji, kultura masowa a zagadnienia komunikowania się. Społeczeństwo informacyjne. Współczesne techniki informacyjne i ich wpływ na sposób komunikowania się. Rodzaje wystąpień publicznych – sztuka prezentacji. Komunikacja wewnątrz organizacji sportowej. Komunikacja organizacji sportowych z otoczeniem. Efektywność relacji interpersonalnych w organizacjach sportowych. Rozwiązywanie konfliktów w organizacjach sportowych. Style negocjacji, techniki negocjacyjne. Komunikacja w negocjacjach. Uwarunkowania osobowościowe negocjatora. Identyfikacja własnego stylu rozwiązywania konfliktów. Wybór strategii negocjacji. Zarządzanie konfliktami. Prasa a sport. Historia prasy sportowej w Polsce i na świecie. Czasopisma specjalistyczne. Wpływ specyfiki poszczególnych dyscyplin sportu na sposób ich prezentacji. Historia i formy dziennikarstwa sportowego w radiu. Transmisje telewizyjne. Formy sportowych programów telewizyjnych – informacja, transmisja, reportaż, programy publicystyczne, film. Rola środków masowego przekazu w popularyzacji sportu i kreowaniu nowych dyscyplin sportowych. Internet i inne technologie jako nośniki informacji sportowych.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: rozumienia procesu wewnętrznego i zewnętrznego komunikowania się organizacji; stosowanie technik efektywnego komunikowania się i negocjacji; rozumienia i doceniania roli mass-mediów we współczesnym sporcie.

3. Kształcenie w zakresie dydaktyki sportu

Treści kształcenia: Dydaktyka ogólna a dydaktyka sportu – definicje, cele, zadania, podział. Integracja kształcenia ogólnego i sportowego. Kwantyfikacja zadań. Indywidualizacja i intelektualizacja procesu dydaktycznego w sporcie. Uzdolnienia jako przedmiot dydaktyki sportu. Kryteria doboru i selekcji w sporcie. Kryteria tworzenia programu kształcenia sportowego – na poziomie szkoły podstawowej, gimnazjum, liceum. Metody i środki stosowane w procesie edukacji sportowej. Integrowanie organizacji i treści kształcenia ogólnego i sportowego. Integracja społeczna nauczycieli i trenerów. Integracja infrastruktury sportowej. Innowacje dydaktyczne. Organizacja współzawodnictwa jako środek rozwoju indywidualnego – rozwiązania stosowane w Polsce i Europie. Formalne podstawy edukacji sportowej. Kontrola sprawności procesu edukacji sportowej.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: rozumienia zasad dydaktycznych i ich znaczenia w projektowaniu i realizacji procesu edukacji sportowej; oceny uzdolnień sportowych; posługiwania się metodami, formami i środkami kształcenia sportowego.

B. GRUPA TREŚCI KIERUNKOWYCH

1. Kształcenie w zakresie teorii i metodyki dyscyplin sportu

Treści kształcenia: Teoretyczne i metodyczne aspekty szkolenia w wybranych przez studenta (uzupełniających) – w ramach specjalności – dyscyplinach sportu. Obciążenia treningowe w dyscyplinach uzupełniających w relacji do obciążeń w dyscyplinie podstawowej – wybranej w ramach specjalności. Cele i struktura treningu w ramach sportowych dyscyplin uzupełniających. Organizacyjno-metodyczne zasady projektowania treningu w ramach sportowych dyscyplin uzupełniających. Środki, formy i metody stosowane w sportach indywidualnych i zespołowych – głównie w zakresie wybranych, w ramach specjalności, dyscyplin sportowych uzupełniających.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: stosowania środków, form i metod z zakresu sportów indywidualnych i zespołowych w uzupełniających dyscyplinach sportu.

2. Kształcenie w zakresie psychologii sportu

Treści kształcenia: Przedmiot i zadania psychologii sportu. Metody psychologiczne w sporcie. Percepcja i myślenie w sporcie. Determinanty uczenia się motorycznego. Pobudzenie, lęk i stres w sporcie. Regulacja emocji w sporcie, metody psychoregulacji. Działalność sportowa jako źródło zaspokajania potrzeb. Motywacja wewnętrzna i zewnętrzna, motywacja osiągnięć w sporcie. Teoria, struktura i pomiar osobowości sportowców. Grupa sportowa jako grupa społeczna. Przywództwo w grupie sportowej. Agresja w sporcie. Kształtowanie umiejętności psychologicznych w sporcie wyczynowym.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: rozumienia procesów psychicznych występujących w rywalizacji sportowej; posługiwania się wybranymi technikami oddziaływania psychologicznego na sportowca.

3. Kształcenie w zakresie zarządzania kadrami w sporcie

Treści kształcenia: Metody i kryteria pozyskiwania sportowców, trenerów, coachów, menedżerów, ekspertów. Zewnętrzny system edukowania kadr (realizowany poza instytucją) i system wewnętrzny (realizowany w ramach instytucji). Alokacja kadr w instytucjach sportowych – kompetencje i stanowiska. Zespoły zadaniowe w sporcie – zespoły trenersko-eksperckie, grupy zawodowe w sportach indywidualnych, zespoły graczy w sportach zespołowych. Metody aktywizowania kadr w sporcie. Metody i techniki kierowania kadrami w sporcie. Metody i kryteria kontroli efektywności kadr: sportowców, trenerów, menedżerów. Odstępowanie kadr (transfer) w instytucjach sportowych.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: identyfikowania elementów systemu zarządzania kadrami w sporcie; stosowania metod i technik kierowania kadrami.

4. Kształcenie w zakresie marketingu w sporcie

Treści kształcenia: Specyfika marketingu usług a produkt sportowy. Marketing mix w sporcie. Cechy różniące marketing w sporcie od marketingu klasycznego. Funkcje i cykl życia produktu sportowego. Cena jako element marketingu w sporcie. Promocja i dystrybucja w sporcie. Segmentacja rynku sportowego. Narzędzia marketingowe. Reklama i public relations w sporcie. Szczególna rola sponsoringu w sporcie.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: analizowania zjawisk rynkowych w sporcie; projektowania i wykorzystywania narzędzi marketingowych w procesie wytwarzania i dystrybucji produktu – usługi sportowej.

5. Kształcenie w zakresie metrologii i diagnostyki motoryczności

Treści kształcenia: Podstawy metrologii sportowej. Teoria testów. Metody i techniki pomiarowe. Wiarygodność metod pomiarowych. Błąd pomiarowy i jego implikacje. Systemy pomiarowe. Pozyskiwanie i interpretacja danych pomiarowych. Modelowanie danych pomiarowych. Laboratoryjne oraz testowe metody diagnozy motoryczności. Ocena kondycyjnych i koordynacyjnych możliwości człowieka. Ocena umiejętności ruchowych oraz tempa uczenia motorycznego. Ocena cech ruchu. Baterie testów motorycznych. Aktualne tendencje w diagnostyce motoryczności. Rzetelność i trafność testów motorycznych.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: zobiektywizowanego posługiwania się metodami i technikami pomiaru motoryczności; diagnozowania poziomu motorycznego rozwoju sportowca.

6. Kształcenie w zakresie medycyny sportu

Treści kształcenia: Wybrane problemy medycyny sportu w przypadku dzieci i młodzieży. Kryteria kwalifikacji do sportu wyczynowego. Zagrożenie zdrowia sportowców, przeciążenia, profilaktyka. Wybrane zagadnienia medycyny sportowej w zakresie chorób wewnętrznych. Uszkodzenia tkanek miękkich narządów ruchu w sporcie. Specyfika leczenia uszkodzeń sportowych. Poradnictwo w przypadkach sportowców zmuszonych do przedwczesnego kończenia kariery sportowej. Metody i środki wspomagania treningu. Przeciwdziałanie dopingowi.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: rozumienia podstawowych problemów medycznych występujących w sporcie; identyfikowania symptomów chorób związanych z uprawianiem sportu.

IV. INNE WYMAGANIA

1.      Studia magisterskie mogą podejmować osoby, które zaliczyły łącznie 60% – licząc godzinowo (lub w punktach ECTS) – treści podstawowych i kierunkowych przewidzianych w standardach dla studiów pierwszego stopnia kierunku sport, w tym wszystkie treści podstawowe.

2.      Za przygotowanie pracy magisterskiej i przygotowanie do egzaminu dyplomowego student otrzymuje 20 punktów ECTS.

lista kierunków:

Sport - studia II stopnia