Bezpieczeństwo militarne i obrona narodowa

Bezpieczeństwo – stan dający poczucie pewności i gwarancje jego zachowania oraz szansę na doskonalenie.

Obrona – zasadniczy rodzaj działań, zamierzony lub wymuszony rodzaj walki prowadzony po to, aby zapobiec opanowaniu przez wojska przeciwnika terenu i uniemożliwienia mu realizacji zakładanych celów, zadania mu maksymalnych strat, stwarzając w ten sposób warunki do działania zaczepnego. Rodzaj działań bojowych wojsk zawczasu przygotowanych w oparciu o umocnienia terenowe, lub organizowany doraźnie, mający na celu przeciwdziałanie napaści nieprzyjaciela. Według teoretyków wojskowości okresu II RP działanie obronne nie daje rozstrzygnięcia, jeśli nie jest połączone z natarciem. To też działania obronne będą zjawiskiem przejściowym i miejscowym.

Obrona narodowa – całokształt sił i środków państwa i społeczeństwa, a także sposoby oddziaływania na otoczenie w celu zapobiegania i przeciwdziałania zagrożeniom, które godzić by mogły w bezpieczeństwo narodowe. Definicja funkcjonalna zakłada, iż jest to działalność, mająca na celu obronę ludności, mienia i środowiska. Definicja strukturalna zakłada, iż jest to organizacja, która działa na poziomie państwowym w zakresie obrony ludności, mienia i środowiska.