Ogrodnictwo - studia (II st.) trwają przynajmniej 3 semestry, ECTS≥90. Absolwent posiada rozszerzoną – w stosunku do studiów pierwszego stopnia – wiedzę z zakresu ogrodnictwa zrównoważonego, badań oraz kształtowania krajobrazu i ochrony przyrody. Jest przygotowany do: wykonywania badań z zakresu analizy instrumentalnej, przetwarzania danych korzystając z technik informatycznych, opracowywania i analizy wyników, prezentowania wiedzy w określonej specjalności ogrodniczej, a także zarządzania i sterowania jakością produkcji oraz kierowania zespołami ludzkimi. Absolwent jest przygotowany do pracy w: specjalistycznych gospodarstwach, instytutach badawczych, ośrodkach badawczo-rozwojowych, jednostkach doradczych i upowszechniania wiedzy ogrodniczej oraz instytucjach związanych z kształtowaniem i konserwacją terenów zieleni.
Ogrodnictwo
Ogrodnictwo (hortologia) – wyspecjalizowany dział nauk rolniczych, traktujący o hodowli i uprawie roślin sadowniczych, warzywnych i ozdobnych oraz projektowaniu, urządzaniu i pielęgnowaniu terenów zieleni, czyli architekturze krajobrazu, zwykle charakteryzujący się dużym nakładem środków produkcji, energii, budynków, kosztów, a co za tym idzie – dużą wydajnością. Ogrodnictwo jest jedną z dyscyplin naukowych w obrębie dziedziny naukowej – nauki rolnicze, w obszarze nauk rolniczych, leśnych i weterynaryjnych. W Polsce są cztery uczelnie wyższe, na których są wydziały ogrodnicze oraz kilka innych (zarówno publicznych jak i niepublicznych) na których prowadzone są studia na kierunku ogrodnictwo. Wydziały ogrodnicze są na Uniwersytecie Przyrodniczym w Lublinie, Uniwersytecie Przyrodniczym w Poznaniu, Uniwersytecie Rolniczym w Krakowie i w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie.
Ogrodnictwo
Podobnie tam, gdzie nie byłoby chwastów, tylko same owoce, skończyłoby się ogrodnictwo.
Autor: Ernst Jünger, Promieniowania, wyd. Czytelnik, Warszawa 2004, s. 314.
Ogrodnictwo
Chcąc uzyskać własne nasiona w kolekcji, należy zabawić się w pracowite pszczółki i zapylić krzyżowo kwiaty tych samych gatunków. Za pomocą pędzelka trzeba przenieść pyłek z jednego kwiatu na znamię słupka innych osobników tego samego gatunku, przy czym jeśli równocześnie kwitnie więcej egzemplarzy tego samego gatunku, można je wzajemnie zapylić wszystkie drogą krzyżową. W ten sposób możemy zdobyć własne nasiona, a przy dobrym doborze rodziców, nasiona te będą zdrowe, dobrze kiełkujące, z których uzyskać można nowe siewki.
Autor: Stanisław Hinz, Mieczysław Abramowicz, Uprawa kaktusów
PL 
EN
CS
DE
ES
FR
HU
IT
PT
РУ
SK
TR
УК
AR
中文
poleca:
