studiamagisterskie.info
Loughborough, Wielka Brytania

Wychowanie fizyczne

Physical Education

II stopnia
Język wykładowy: angielskiStudia w języku angielskim
Grupa kierunków: pedagogiczne
Kwalifikacje: MSc
System studiów: nie­sta­cjo­nar­ne
Master of Science (MSc)
Strona www uczelni: www.lboro.ac.uk

Dodatkowe informacje

Wychowanie fizyczne - studia (II st.) trwają przynajmniej 4 semestry, ECTS≥120. Absolwenci powinni posiadać zaawansowaną wiedzę i umiejętności z zakresu nauk społecznych i przyrodniczych oraz nauk o kulturze fizycznej, aby rozumieć i umieć kierować edukacją i uczestnictwem w kulturze fizycznej, w tym zespołami ludzkimi, samokształceniem i działaniami innowacyjnymi oraz formułowaniem i rozwiązywaniem problemów badawczych. Absolwenci powinni być przygotowani do pracy w: szkołach na wszystkich poziomach edukacji – po ukończeniu specjalności nauczycielskiej (zgodnie ze standardami kształcenia przygotowującego do wykonywania zawodu nauczyciela); instytucjach kultury fizycznej; administracji samorządowej i państwowej; organizacjach społecznych; instytucjach badawczych oraz instytucjach zajmujących się doradztwem i upowszechnianiem wiedzy z zakresu aktywności fizycznej.
Wychowanie
Wychowanie – całokształt wpływów wychowawcy na wychowanka, który ma na celu ukształtowanie człowieka pod względem fizycznym, moralnym i umysłowym
Wychowanie fizyczne
Wychowanie fizyczne (wf, WF) – zamierzone i świadome działanie ukierunkowane na kształtowanie postaw (tj. stosunku do ciała i fizycznego funkcjonowania) oraz postaw prospołecznych (tj. stosunku do życia i innych ludzi, przekonań i wartości moralnych), a równocześnie nastawione na wspieranie rozwoju fizycznego i zdrowia oraz kształtowanie trwałego obyczaju aktywności fizycznej i troski o wydolność fizyczną, sprawność motoryczną i prawidłową postawę ciała (Wiesław Osiński, 2011)
Wychowanie
Wychowanie jest procesem wrastania jednostki w społeczną świadomość gatunku.
Autor: John Dewey, Moje pedagogiczne credo. Szkoła a społeczeństwo, Lwów (brw.), s. 5.
Wychowanie
Sprawą ważną, sprawą trudną, do której dobry ojciec przede wszystkim dołożyć musi starań, nie jest bynajmniej troska o przysporzenie dziecku przywar, które uczynią go bogatym, ani śmiesznostek, które zapewnią mu wzięcie u możnych. Tak robią wszyscy. Jeśli nie mają systemu, jak ja, to choćby drogą przykładów i lekcji. Rzecz najważniejsza to wpoić w dziecko właściwą miarę rzeczy, sztukę unikania hańby, złej reputacji i prawa. Są to rozdźwięki w harmonii społecznej, które trzeba dobrze umieścić, przygotować, zachować.
Autor: Denis Diderot, Kuzynek mistrza Rameau, wyd. Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Krakowie, Kraków 2008, tłum. Grażyna Dobreńko, s. 128.
Wychowanie
(…) nie może istnieć swoboda bez przymusu ani przymus bez swobody, nie można stawiać alternatywy: albo przymus, albo swoboda. Sama swoboda nie ograniczana przymusem zamienia się w anarchię, przymus bez swobody w tresurę. Ani anarchia, ani tresura nie może być zaakceptowana w wychowaniu, w relacjach międzyludzkich.
Autor: Jadwiga Bińczycka, Liberalizm i represjonizm w wychowaniu
Polityka Prywatności